Sinds ik mij bewust ben geworden van mijn gewoonte om niet van leuke dingen te kunnen genieten zonder ze aan anderen door te geven, zie ik daar in het leven van alledag steeds meer bewijzen van. Nooit geweten dat ik zo vol manieren zat om al mijn energie zonder nadenken door te geven aan anderen, in plaats van ook wat te gebruiken om mezelf op te laden.
Zo realiseerde ik me vandaag dat ik telkens wanneer ik de drang voel een mooie website, ontroerend gedicht of interessante mail door te sturen dit doe omdat ik energie niet voor mezelf mag houden. Op zich lijkt er weinig kwaad in te schuilen om mooie dingen te willen delen met anderen. Ik heb het echter al gedaan voor ik er erg in heb en geef mezelf niet de kans het werkelijk ook zelf in te nemen. Zodra ik iets begin te lezen denk ik al: wie zou dit ook mooi vinden, of: dat is echt iets voor Truus of voor Piet.
Ik ga me er nu dus in oefenen voor ik op de Forward-knop druk eerst eens de betreffende schoonheid echt om me te laten inwerken. De energie innemen, zoals ik dat de laatste week ben gaan noemen. Net als een supplement met een glaasje water. En eens kijken of het me lukt om het in te nemen zonder het ook weer door te moeten geven.
Als ik dan toch de verleiding niet kan weerstaan om mijn enthousiasme over een gevonden website met de wereld te delen, zijn er gelukkig blogs. Daarin kun je naar willekeurig en hartelust alle links van de wereld opnemen. Zo'n blog is minder opdringerig dan een mailtje in je inbox, vind ik. En als je er eenmaal bent, kun je zelf beslissen of je zo'n link volgt of gewoon links laat liggen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten